A excitación é evidente dende que te vexo,
nos teus pantalóns remárcanse as túas ganas.
Non quero palabras nin amor,
o único que quero hoxe é acción.
Escoitalo?
Moi lonxe comeza a soar un saxo anunciando sexo,
tremen as miñas pernas lúbricas,
o sangue de ambos flutúa cara a mesma viaxe.
Non te quero grande. Quéro(ter)te duro.
E aínda que nun comezo parece brincadeira,
soa a alarma e poste tenso,
nese mesmo instante o cerebro da unha orde clara,
ti enduréceste, vóltaste groso e, de súpeto véseche grande.
Xigante.
Impaciente conduzo os teus dedos ao interior das miñas bragas,
humedécesme á vez que mollo os meus beizos,
as miñas coxas enredadas no teu corpo seguen excitándote,
de xeito simultáneo pensamos no 69 como a fórmula hedonista ideal.
E encaixamos perfectos.
Saliva, suor, linguas.
Esvaramos ao compás polos nosos sexos,
comémonos con detalle,
lambémonos, subimos, baixamos e succionámonos.
Dese xeito perdemos a noción do tempo.
E isto non se para… aínda nos quedan moitas ganas….
Constituídos por unhas mentes deliciosamente quentes
proseguimos na pescuda da felicidade
que procuran dous corpos núos.
Colócome enriba e comezo a brincar,
achego os meus beizos aos teus oídos
e musítoche todo aquilo que quero facerche.
Actuamos igual ca unha banda de jazz,
as miñas cadeiras marcan o compás,
como unha egua desenfrenada
alternamos diferentes ritmos,
forte – lento- forte lento- lento- forte – forte.
e seguimos improvisando sen querer buscarlle máis sentido que o
que comprende tocarnos, modernos e chuparnos.
Probamos máis posturas,
igual que os animais
arrastrámonos polo cuarto adiante,
arañándonos de tal xeito que semella que nos arrancamos a pel,
sorprendidos porque os nosos corpos
nunca se acaban de saciar.
E así ata o final,
deixámonos caer na alfombra sorrindo,
o cuarto énchese dun cálido silencio,
descansa o teu suor sobre o meu,
o ritmo cardíaco vai máis amodo
e cando parece que todo se calma
vólvome forte e
coméntoche o ben que sabes …
de novo xérase un incendio
nada se enfría,
sen poder evitalo ábrome para ti de novo,
empezan os xemidos,
a respiración atafegada,
o sangue quere saírse das nosas veas
e todo volta a comezar.
Cicloxénese Expresiva 